Αντιμετώπιση των παθήσεων με σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές
Καρκίνος Στομάχου
Το αδενοκαρκίνωμα στομάχου (καρκίνος), είναι ο τέταρτος συχνότερος καρκίνος μετά από τον καρκίνο του πνεύμονα, του μαστού και του παχέος εντέρου.
Η βασική θεραπευτική προσέγγιση του αδενοκαρκινώματος στομάχου είναι η χειρουργική. Η χειρουργική θεραπεία (ολική ή μερική γαστρεκτομή) είναι πολύ αποτελεσματική, όταν ο καρκίνος βρίσκεται στα πρώτα στάδια της νόσου. Οι συμπληρωματικές (μη χειρουργικές) θεραπείες έρχονται να δώσουν πολύ σημαντική πρόσθετη βοήθεια στη βασική θεραπεία, που είναι η χειρουργική, και να βελτιώσουν το προσδόκιμο ζωής, καθώς και την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Ο καρκίνος στομάχου παρουσιάζει συχνότερη επίπτωση σε άντρες παχύσαρκους, καπνιστές. Επίσης, οι διατροφικές συνήθειες που εμπεριέχουν αυξημένη κατανάλωση αλατιού, λίπους, αλλαντικών, παστών τροφών, τροφών που περιέχουν αυξημένη ποσότητα νιτρικών, φαίνεται να αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες εμφάνισης του καρκίνου. Αντιθέτως, η αύξηση της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών φαίνεται να προσφέρει σημαντική προστασία και άμυνα, έναντι του καρκίνου του στομάχου. Ο χρόνιος ερεθισμός του στομάχου, από μικροβιακούς παράγοντες, όπως η λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου του στομάχου. Η κληρονομικότητα, επίσης, ευθύνεται σε ένα ποσοστό περίπου 10%, επί του συνόλου των περιστατικών καρκίνου στομάχου.
Συμπτωματολογία
Σε πολλές περιπτώσεις, η ασθένεια διαδράμει υπούλως, χωρίς σημαντικά συμπτώματα ή/και καθόλου συμπτώματα στα αρχικά στάδια της νόσου. Γι' αυτό και η προληπτική ενδοσκοπική εξέταση έχει τεράστια αξία στην πρώιμη διάγνωση και φυσικά στη θεραπεία από τη νόσο. Σε προχωρημένο, ωστόσο, στάδιο της νόσου υπάρχουν συμπτώματα, όπως: δυσπεπτικά ενοχλήματα, εύκολος κορεσμός μετά από λήψη, ακόμα και μικρής ποσότητας τροφής, απώλεια βάρους, ανορεξία, αναιμία συνεπεία χρόνιας απώλειας μικροποσοτήτων αίματος.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται με ενδοσκοπικό έλεγχο και ακολουθεί η σταδιοποίηση της νόσου, δηλαδή η διαπίστωση του εξελικτικού σταδίου, στο οποίο βρίσκεται ο καρκίνος τη δεδομένη στιγμή της διάγνωσης. Η σταδιοποίηση του καρκίνου γίνεται με απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις. Παρ' όλες τις διαθέσιμες και τεχνολογικά προχωρημένες εξετάσεις, η αξία της αντικειμενικής κλινικής χειρουργικής εξέτασης (λήψη σωστού ιστορικού και η φυσική εξέταση), έχει πάντα βαρύνουσα σημασία και δεν θα πρέπει να υποεκτιμάται ή να παραβλέπεται.
Θεραπεία
Η βασική θεραπεία του θεραπεύσιμου καρκίνου του στομάχου είναι η χειρουργική και συνίσταται στη μερική (υφ' ολική) ή ολική αφαίρεση του στομάχου (επέμβαση γαστρεκτομής), κατά περίπτωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να προηγηθεί προ της χειρουργικής επέμβασης χημειοθεραπεία, με σκοπό κυρίως τη μείωση της έκτασης του όγκου.
Οι επικουρικές της χειρουργικής θεραπείας, δηλαδή η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία, εφαρμόζονται μετά από την οριστική ιστολογική ταυτοποίηση του αφαιρεθέντος τμήματος ιστού, το οποίο ονομάζεται χειρουργικό παρασκεύασμα. Ανάλογα με το αποτέλεσμα της οριστικής ιστολογικής εξέτασης, εκτιμάται πλέον και οριστικά η μετεγχειρητική σταδιοποίηση του καρκίνου και σύμφωνα με το στάδιο, η αναγκαιότητα ή μη της χορήγησης επικουρικής θεραπείας.
ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΚΗΛΗ ΚΑΙ ΓΑΣΤΡΟ-ΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ
Το διάφραγμα είναι μια ανατομική διαχωριστική μυοτενοντώδη ανατομική δομή, που διαχωρίζει τη θωρακική κοιλότητα από την περιτοναϊκή κοιλότητα (κοιλιακή). Το διάφραγμα παρουσιάζει τρία ανατομικά ανοίγματα (περάσματα), που επιτρέπουν τη διέλευση διαφόρων οργάνων. Ένα όργανο εξ αυτών, που περνάει διαμέσου των ανοιγμάτων, είναι ο οισοφάγος και το φυσικό άνοιγμα του διαφράγματος, δια του οποίου περνάει το οισοφάγειο τρήμα. Ο οισοφάγος είναι ο σωλήνας, ο οποίος ενώνει το στοματο-φάρυγγα με το στομάχι και δια μέσω του οποίου περνούν οι τροφές στο στομάχι.
Συμπτωματολογία
Σε πολλές περιπτώσεις, η ασθένεια διαδράμει υπούλως, χωρίς σημαντικά συμπτώματα ή/και καθόλου συμπτώματα στα αρχικά στάδια της νόσου. Γι' αυτό και η προληπτική ενδοσκοπική εξέταση έχει τεράστια αξία στην πρώιμη διάγνωση και φυσικά στη θεραπεία από τη νόσο. Σε προχωρημένο, ωστόσο, στάδιο της νόσου υπάρχουν συμπτώματα, όπως: δυσπεπτικά ενοχλήματα, εύκολος κορεσμός μετά από λήψη, ακόμα και μικρής ποσότητας τροφής, απώλεια βάρους, ανορεξία, αναιμία συνεπεία χρόνιας απώλειας μικροποσοτήτων αίματος.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται με ενδοσκοπικό έλεγχο και ακολουθεί η σταδιοποίηση της νόσου, δηλαδή η διαπίστωση του εξελικτικού σταδίου, στο οποίο βρίσκεται ο καρκίνος τη δεδομένη στιγμή της διάγνωσης. Η σταδιοποίηση του καρκίνου γίνεται με απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις. Παρ' όλες τις διαθέσιμες και τεχνολογικά προχωρημένες εξετάσεις, η αξία της αντικειμενικής κλινικής χειρουργικής εξέτασης (λήψη σωστού ιστορικού και η φυσική εξέταση), έχει πάντα βαρύνουσα σημασία και δεν θα πρέπει να υποεκτιμάται ή να παραβλέπεται.
Συμπτώματα:
- Εριγές (ρεψίματα)
- Ενδοθωρακικό αίσθημα βάρους κυρίως μεταγευματικά ή/και πόνου πίσω από το στέρνο.
- Κάψιμο (καυσαλγία) πίσω από το στέρνο ή ψηλά στο επιγάστριο, αυτά τα συμπτώματα πολλές φορές βελτιώνονται όταν ο ασθενής είναι όρθιος και επιδεινώνονται όταν είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι.
- Βράγχος φωνής και πολλές φορές επίμονη λαρυγγίτιδα με πονόλαιμο
- Χρόνιος βήχας και συχνές αναπνευστικές λοιμώξεις
Θεραπεία:
Η θεραπεία της διαφραγματοκήλης γίνεται σχεδόν πάντα χειρουργικά με λαπαροσκοπική - ρομποτική μέθοδο και συνοδεύεται σχεδόν πάντα από ταυτόχρονη αντιπαλινδρομική επέμβαση (θολοπλαστική), για την αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Όταν δεν υπάρχει διαφραγματοκήλη ή όταν αυτή είναι πολύ μικρή και υπάρχει γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση με ήπια συμπτώματα, τότε αυτή μπορεί σε πρώτη φάση να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή, αλλαγή των διατροφικών συνηθειών και απώλεια βάρους.